İbni Arabi ve Derrida: Tasavvuf ve Yapısöküm

Elinizdeki inceleme, Orhan Pamuk'un Kara Kitap adli romanindan bir alintiyla basliyor: "O ara biri 'en buyuk egzistansiyalist'in Ibni Arabî oldugunu, Bati'dakilerin yedi yuz yil sonra, yalnizca ondan calip cirpip taklit ettigini yazmisti." Bugun Bati'da Herakleitos ve Augustine'den Aquinas'a, varolusculugun onculeri sayilabilecek sahsiyetler guncelliklerini korurken, Pamuk, Dogu'daki Islamci/milliyetci odaklarin, Bati'nin temelleri uzerindeki hak iddialarina bir ornek olarak Ibni Arabî'yi kullanmaktadir. Modern kulturu ve yuzyillarin butun dusuncelerini tek bir kulturel kaynak adina yeniden kendilerine mal eden bircok elestirmendeki bilindik yerel icguduleri, parodilestirme yoluyla ifade etmektedir Pamuk. Arabî'nin Dante'nin Ilahi Komedya'si uzerindeki iddia edilen etkisi, bircok husnukuruntu tadindaki hermenotik arasindan bir ornek olarak alintilanmistir. Ama bu kitap, Pamuk'un sakasindaki gibi, Ibni Arabî'nin tum zamanlarin varoluscusu ya da postyapisalcisi oldugunu iddia etmek y