W stronę ontologii. Nicolaia Hartmanna i Martina Heideggera postneokantowskie projekty filozofii

Tematem ksiazki sa dwa dwudziestowieczne projekty ontologii ontologia krytyczna Nicolaia Hartmanna oraz ontologia fundamentalna Martina Heideggera Autorka dokonuje ich ujecia zarowno w aspekcie historycznofilozoficznym jak i problemowym Praca ogniskuje sie wokol tych kontekstow ich mysli ktore do tej pory czesto bylo pomijane Filozofia Hartmanna i filozofia Heideggera zostaja wiec przedstawione po pierwsze w odniesieniu do filozofii Kanta po drugie w odniesieniu do neokantyzmu po trzecie zas takze w odniesieniu do siebie nawzajem Hartmann i Heidegger dokonuja reinterpretacji w stosunku do interpretacji neokantowskiej filozofii Kanta wskazujac na zapoznany przez neokantystow a istotny dla krolewieckiego mysliciela aspekt ontologiczny Mimo wspolnego punktu wyjscia myslenie Hartmanna oraz myslenie Heideggera rozwijaja sie w roznych kierunkach roznie oceniaja wartosc analiz neokantowskich w konsekwencji czego ich wlasne filozoficzne projekty znacznie sie od siebie roznia Obok kontekstu historycznego rownie wazny pozostaje kontekst problemowy Jednym z najwazniejszych problemow ktore zostaja podjete w ksiazce jest problem metafizyki oraz nierozerwalnie z nim zwiazany problem wieloznacznosci Kantowskiego pojecia rzecz sama w sobie