İttihat ve Terakki'nin Müslümanları İskan Politikası (1913-1918)

Turkiye'nin nufus yapisi, buyuk oranda Osmanli'nin son doneminden mirastir. Goc ve iskânin Anadolu'nun Turklesmesindeki onemini anlamak icin kendi aile gecmislerimize bakmamiz yeterli olur. Turkiye'nin etnik ve dinsel yapisinin yeniden sekillenmesi, Milli Mucadele'den cok Ittihat ve Terakki'nin tam iktidar oldugu yillara (1913-1918) denk duser. Fuat Dundar, Ittihat ve Terakki'nin, Osmanliciliktan Turkculuge gecirdigi ideolojik donusum dogrultusunda bu yillarda uyguladigi goc ve iskân politikilarini inceliyor. Anadolu'nun Muslumanlastirilmasi ve Turklestirilmesi icin uygulanan bu politikalari, sifreli telgraflar gibi birincil kaynaklara basvurarak aydinlatiyor. Nufusun ucte birinin yerleri degistirilerek birbirine karistirildigi bu donemin sosyo-ekonomik yapisini ve toplumsal ruh halini, anilar ve belgelerle ortaya koyuyor. Musluman halklarin nasil bir politika dogrultusunda iskân edildigi ve Ittihat ve Terakki'nin, karsilastigi muhacir ve multeci sorunlarini hangi yollarla cozmeye calistigi, bu kitabin iki temel mevzuu. Tarih calismalarinda buyuk oranda ihmal edilen goc ve iskân politikalari, hem Cumhuriyet'e devreden Turkcu devlet zihniyetini hem de bugunku etnik-dinsel karisimi kavramak acisindan son derece onemli. Dundar bu calismasiyla, "uluslasma" surecinin en onemli bilesenlerinden birini, yani nufusun homojenlestirilisini tum yonleriyle ortaya koymus oluyor.