Tunel z gołębiami

„z Tajnego świata, Który Kiedyś Znałem, Próbowałem Uczynić Teatr Dla Tego Szerszego świata, W Którym Wszyscy żyjemy – Najpierw Wyobraźnią, Potem Potrzebą Odwzorowania Rzeczywistości. Później Znowu Zaczyna Pracować Wyobraźnia I Wreszcie Można Zasiąść Za Biurkiem, Przy Którym Teraz Siedzę”. Fragment Książki Tunel Z Gołębiami Le Carré Zawsze Pisał O Tym, Co Właśnie Się Dzieje. W Czasach Zimnej Wojny, Gdy Służył W Wywiadzie Brytyjskim, I W Trakcie Własnej Kariery Pisarskiej, Gdy Jeździł Do Ogarniętej Wojną Kambodży, Do Bejrutu W Przeddzień Izraelskiej Inwazji Roku 1982 Czy Do Rosji Przed Upadkiem Muru Berlińskiego I Po Nim. W Swych Pierwszych Opublikowanych Wspomnieniach, Które Właśnie Trafiają Do Rąk Czytelnika, Le Carré Dowcipnie I Celnie Analizuje Moralną Dwuznaczność Wydarzeń, Których Był świadkiem, Znaną Dotąd Jedynie Z Jego Powieści. Pisze Czasem Z Humorem, Czasem Wstrząsająco, To Bawiąc, To Zmuszając Do Refleksji Nad Wydarzeniami, O Których – Wydawałoby Się – Wszystko Już Wiadomo. O Papudze W Hotelu W Bejrucie, Która Nauczyła Się Naśladować Dźwięki Karabinów Maszynowych I Pierwsze Takty Beethovenowskiej „piątki”. O Rwandyjskich Muzeach Pełnych Ciał Ofiar Ludobójstwa. O Sylwestrze Roku 1982, Spędzonym Wraz Z Jaserem Arafatem I Jego Sztabem. O Wywiadzie, Który Przeprowadził Z Niemiecką Terrorystką W Więzieniu Na Pustyni Negew. O Pouczającej Rozmowie Z Wielkim Fizykiem, Dysydentem I Laureatem Pokojowej Nagrody Nobla, Adriejem Sacharowem. O Spotkaniach Z Byłymi Szefami Kgb. O Tym, Jak Alec Guinness Przygotowywał Się Do Roli George’a Smileya W Legendarnych Adaptacjach Bbc. A Także O Pracowniczce Organizacji Pomocowych, Która Posłużyła Mu Za Wzór Głównej Bohaterki Wiernego Ogrodnika. Najważniejsze Jest Jednak To, że Le Carré Dzieli Się Z Czytelnikiem Wspomnieniami Z Ponad Sześćdziesięciu Lat Pracy Pisarskiej – Ponad Sześciu Dziesięcioleci Poszukiwań Sensu Człowieczeństwa, Tak Widocznych W Losach Stworzonych Przez Siebie Fikcyjnych, Lecz Jakże Ludzkich Postaci.