Portreler

Can Yucel, kisinin imgesini onunla girdigi icsel ve izleyenlerce her zaman anlasilmayan bir diyalogla kendisine (ustelik en olmadik yerinden) dogurtabiliyordu...Birine adanmis ya da birini anlatmak icin yazilmis bu siirleri okurken butun bu ozellikler dusunulurse alinan zevk, olaganustu olacaktir.Herhangi bir insanin, tanimli varligi ile imgesi arasinda bir celiski olmasi Can Yucel'in gozettigi bir mizah ilkesidir. Ancak pek cok siirinde bu iliskiyi keskin bir karsitlik olarak yorumlamaz. Aksine, imge ve varlik arasinda birbirini karsilikli olarak yeniden yaratan bir iliski bulunmasi, dolayisiyla bir celiskiden cok, onu da icermek uzere anlamli bir baginti kurulmasi gerektigine karar vermistir.Bu kisa yazida, soylediklerimi ornekleyecek siirler kullanmadim. Belki bu ipuclarini degerlendirerek okuyucunun Can Yucel sifrelerini cozmeye calismasi, cok daha keyifli olacaktir.Yarattigi o kocaman ve yurekli siir dunyasi icin ona tesekkur etmenin yollarindan biri de bu olsa gerek...
Aydin CubukcuInce Kapak: Sayfa Sayisi: 188Baski Yili: 2016Ciltli: Sayfa Sayisi: 188Baski Yili: 2012Dili: TurkceYayinevi: Is Bankasi Kultur Yayinlari