Krzyżackie zamki komturskie w Prusach: topografia i układ przestrzenny na podstawie średniowiecznych źródeł pisanych

Badania naukowe nad fenomenem krzyzackiego budownictwa zamkowego w panstwie zakonnym w Prusach w XIII-XV wieku sa prowadzone juz od prawie 200 lat. Jednak do czasu drugiej wojny swiatowej zdominowali je pasjonaci, a nie wyksztalceni fachowcy, w rezultacie czego dokonywane ustalenia lub formulowane wnioski byly czesto efektem niczym nieudokumentowanych hipotez. Po drugiej wojnie swiatowej stosunkowo nieliczne nowatorskie odkrycia, bedace w wiekszosci efektem badan archeologów lub historyków sztuki, w gruncie rzeczy poglebialy wiedze o krzyzackim budownictwie zamkowym w Prusach tylko w dosc ograniczonym zakresie. Uczeni opierali sie bowiem przede wszystkim na zachowanych reliktach obiektów, a sredniowieczne zródla pisane wykorzystywali marginalnie, niejednokrotnie zle je rozumiejac i interpretujac.
Ta niekorzystna tendencja jest szczególnie widoczna w badaniach nad póznosredniowieczna topografia i ukladem przestrzennym krzyzackich zamków komturskich w panstwie zakonnym w Prusach oraz rozmieszczeniem i przeznaczeniem znajdujacych sie w nich pomieszczen. Te wlasnie zagadnienia przyciagnely szczególna uwage autorów niniejszej pracy.
Okazuje sie bowiem, ze dopiero gruntowna analiza wszystkich istniejacych w tym zakresie zródel pisanych z epoki (zwlaszcza stosunkowo licznych XIV- i XV-wiecznych) umozliwia zweryfikowanie wielu powielanych od dziesiecioleci blednych pogladów na ten temat.