Hakkıyla

"Denize birakilan siseler gibi kitaplar yazdim ve sen de onlari okuyorsun; sorular soran, hatta bununla da kalmayip okuma yorumlari oneren bir okursun, yani konusmaya baslayan bir okursun. Bir okur, yazili mesajlarin alicisidir. Konusmaya baslayan bir okur ise, tersine yeni mesajlar gonderen bir konuma gecer. Her ne kadar bu mesaj bir soru olsa da, sirasi geldiginde bir cevap beklese de... Bu sekilde, su anki oyunumuzda roller bir anlamda tersine donmustur, cunku senin sorularini dinlemeye ve sirasi gelince, onlardan hareketle konusmaya calisan benim. Yazmis olduklarim, senin kafanda ne olcude soru uyandiriyorsa sorularini buna gore soruyorsun ve sonra bu sorular benim kafamda kimi sorular uyandiriyor: rollerin degis-tokus edilmesi, yer degistirmesi, bunlar tam da bu kitabin uretilmesini saglayan seyler. Daha oncekiler uzerine bir kitap degil bu ve olamaz da, cunku burada ben, kitaplar yazmis olan kisi degil, o kitaplari okumus olan kisiyi (seni) dinleyen kisiyim. Iste benim tarafimdan yazilmis olmayacak, 'bana' ait bir kitap." Hakkiyla'da Lyotard, dil felsefesinden, Kant'tan ve Lévinas'tan odunc aldigi kavramlarla, Libidinal Ekonomi'nin yarattigi "skandaldan" sonra kendi politik durusunu hazirlar ve ilan eder. Burada soz konusu olan, ne politik sorunun naif bir poetik dusunce adina terk edilmesi, ne de Lyotard'in totaliter egilimler tasidigindan suphe ettigi spekulatif Hegel dusuncesinin yarattigi hayal kirikliginin ardindan, basitce Kant'a geri donulmesidir. Soz konusu olan daha ziyade, Lyotard'in politik dusuncesinin adalet sorusu etrafinda yeniden sekillenmesidir. (Tanitim Bulteninden)